حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: هرگز در هیچ انتخاباتی رسم بنده نیست که اشاره کنم به کسی تا انتخاب بشود، اما این خصوصیات به نظر من در منتخب باید وجود داشته باشد.
انقلابی، مؤمن، کارآمد، دارای روحیه‌جهادی، شجاع، طرف‌دار عدالت.
اگر میتوانیم یک چنین افرادی را بشناسیم، که بهشان رأی میدهیم؛ اگر نشناختیم، از آدمهای بصیر و مورد اعتماد استفاده کنیم. کسی نگوید که «خیلی خب، شرایط نامزد انتخاباتی، اینها باید باشد، من که نمی‌شناسم، نمیدانم، پس بنابر‌این بهتر است که رأی ندهم»؛ نه، حتما رأی بدهید، منتها به افراد بصیر، به افراد مورد اعتماد، به کسانی که انسان بتواند به اینها اطمینان بکند مراجعه کنید، از اینها سؤال کنید، از اینها بپرسید؛ اگر راهنمایی کردند، راهنمایی‌شان را قبول بکنید. ۹۸/۱۱/۱۶
همین اول حرف آخرم رو گفتم دیگه: رأی دادن هم مثل نماز واجبه، ملاک ها هم مشخصه، افراد رو هم بعضی شون کاملا شناخته شده هستن و بعضی شون رو هم میشه شناخت. لیست رأی بدیم و از این حرفا هم، راستش من قبول ندارم. تو همه حرفای این مدت آقا هم گشتم، نبود اینطور. توصیه ای به لیست نکردن. میفرمایند برید تحقیق کنید و از آدمهای مطمئن راهنمایی بگیرید. به نظرتون اون آقایی که صرف حضور داماد خودش تو لیست، یکی مثل یامین پور رو از لیست حذف کرده، آدم مطمئنیه؟ میشه باهاش درباره صلاحیت افراد و اینکه شاخص ها رو دارن ازش مشورت گرفت؟
من که واقعا الان فرق این لیستی رأی دادن رو با لیستی رأی دادن ۴ سال پیش اسهال طلبا ننیفهمم. اگه اون بد بود، چرا این خوبه؟
حالا اگه واقعا لیست دلسوزانه از روی علاقه به خدمت بسته شده بود و صرفا یه اختلاف سلیقه جزئی دلشتیم با بعضی از افراد، میشد روش وحدت کرد. اما وقتی داریم به وضوح میبینیم، بعد اون همه داد و بیداد و گیس و گیس کشی آقایون، که لیست باندی و حزبی بسته شده و حاضر شدن یه سری کر و کور و لال بیارن تو لیست، ولی کسی مثل رسایی رو نذارن، خب چه وحدتی؟ سر چی وحدت؟ با کی وحدت؟
و از همه جالبتر اینه که یکی یکی خودشون دارن اعتراف میکنن که خودشون هم نمیخوان به همه لیست رأی بدن!
خلاصه که اوضاع عجیبیه. یه هفته مونده به انتخابات، تو کوچه خیابون میری، انگار نه انگار، نه کسی تراکت تو حلقت میکنه، نه زیر پات پر تبلیغه نه فلان و به جاش همه انگار که قحطی اومده یا قراره بیاد، حمله کردن و دارن همه مغازه ها رو خالی میکنن، از این طرف موبایلت رو باز میکنی از هر طرف شونصد تا پیام انتخاباتی داری که فلانی گفت وحدت شرط اول مسلمونیه و اگه به همه لیست رأی ندی تا الی الابد یه لنگه پا دم در بهشت نگهت میدارن و اون یکی داره دونه دونه از پشت پرده های آقایون خود پدر خوانده مردم میگه که آره، فلانی فلان جا، فقط به خاطر اینکه من درباره چرایی ثروت زیادش توضیح ندادم و توجیهش نکردم، حالا با نفوذش نذاشته تو هیچ لیستی باشم!
اینجوریه که هم شور و هیجان کوچه خیابونی نداریم وایه انتخابات، ولی به جاش تو همین یه وجب گوشی که دستمونه بلبشوییه بیا ببین. آخرشم معلوم نیست چند صد هزار سال باید تو برزخ خدا وایسیم به جواب دادن دونه دونه حرفایی که میزنیم و رأیی که میدیم یا نمیدیم!
البته به نظرم این وسط تنها حرفی که حقیقتا حجت شرعی داریم برا گفتنش و بعدا بابتش بازخواست نمیشیم، اینه که بابا، ۶ ساله دارین تَکرار میکنید دیگه؟ نفهمیدین و نمیبینید که چه گندی زدن و دارن میزنن؟ متوجه نشدین این وسط تنها چیزی که براشون اهمیت نداشت وضع و حال شما بود؟ پس لطفا این بار دیگه بهشون رأی ندین! همین.
به خدا همین کافیه! اگه مردم اینقدر شعورشون برسه که دیگه به هیچ کدوم از این اسهال طلبا رأی ندن، حالا یکی بالا یکی پایین، ان شاءاللّه ۴ تا انقلابی کار درست رأی میاره.
بعضیا هم هستن، ۱۴ ساله یه انتخابات از این نظام طلب دارن! یعنی دیدیم که میگم. که چطور هر بار خودشون رو به آب و آتیش زدن رأی بیارن، نشده. حالا هر چقدر هم که اهل سر و صدا و بلندگو بازی باشن، سر خدا رو که نمیتونن کلاه بذارن. خدا نخواد به کسی عزت بده، دنیا جمع بشه، نمیتونن عزیزش کنن.
نمیدونم چی میشه، غیب هم بلد نیستم بگم، ولی با توجه به سنتای الهی و قانونلی خدا میگم، تا وقتی دنبال شهرت و اسم و رسم دنیا میدوی، دنیا هم عین سایه ازت فرار میکنه! فایده نداره.
با همه این صحبتا و هیاهو و جنجالای اینترنتی، تو خونه ما بیشتر بحث سر یادگرفتن زبان اسپانیاییه! زهرا و محسن دارن میرن برزیل. محسن برای تبلیغ میخواد بره. از تابستون که اومدن تهران، برای همین بود. که بتونه یه کار تبلیغ خارج از کشور بگیره. الان یکی دو ماهی هست قطعی شده برزیل رفتنش.
واسه همین هر دوشون سفت و سخت دارن اسپانیایی یاد میگیرن. من که فقط یه «اولا پادره» ازشون یاد گرفتم و میفهمم! دیگه حوصله سابق رو ندارم واسه زبان جدید یاد گرفتن.
راستش اینکه خیلی هم ناراحتم. سخته برام فرستادن زهرا به این راه دور. اصلا احساس میکنم داره میره یه کره دیگه، یه منظومه دیگه. بعد میخوان دلداری بدن چی میگن؟ میگن ناراحت نباشید، ان شاءاللّه همین زودی ها امام زمان میان، دیگه طی الارض یاد میگیریم و سریع میتونیم بریم و بیاییم!
راست هم میگن، یکی از اتفاقات بعد از ظهور اینه که قوانین مادی دنیا از بین میرن، زندگی شبیه به زندگی برزخ میشه.
این صدایی که میشنوید، متعلق است به یه آمنه خانم دو سال و نیمه از تهران، که صبح به صبح تا بیدار میشن، هنوز چشماش رو وا نکرده، پیام میفرستن برام و دستور خرید میدن! از اونجایی که خیلی خود پدر خوانده پندار هم هستن، از طرف آبجی و دختر خواهرش هم نظر میده!
خلاصه که ما زورمون به یه وجب و نیم قد و بالا نمیرسه، بعد میخوایم بعضی از آقایون رو با اون عرض و طول و ارتفاع رو از میز و صندلی خدمت جدا کنیم!!
دیگه اینکه هنوز نرفتیم کرمان، فرصت نکردیم. شما رفتین؟ اگه رفتین ما رو هم دعا میکنید؟ زهرا و محسن ولی رفتن، جمعه هفته پیش، یه روزه. یه ساعت و نیم تو صف بودن و یه زیارت نیم دقیقه ای کردن و اومدن. خوش به حالشون.
یه اتفاق دیگه هم دو هفته پیش افتاد، که خدا خیلی بهمون رحم کرد و به خیر گذشت ولی خب... ما یه پسر سه ماه و نیمه از دست دادیم. نرگس خدا رو شکر حالش خوبه و خطر برطرف شد، ولی خیلی ناراحته. هر شب خواب بچه رو میبینه.
و امشب، آقای پدر بعد از دو هفته تلفن کردن و احوال دخترشون رو پرسیدن! با تم این کارا چیه و مگه شما بچه ندارین و از عماد و زهرا خجالت بکشید و از این حرفا. نهایت محبتشونه، بیشتر از این برنمیاد ازشون. باید جمله«توقع بی جا مانع نشاط است.» رو بنویسم بزنیم جلو چشممون موقع صحبت کردن با این قوم.
و دیگه اینکه دارم از خستگی شهید میشم، برم بخوابم تا نرفتم اون دنیا.
پی نوشت بسیار مهم
برای اینکه یه وقت مدیون نشم، الان که تصمیم گرفتم به لیست کامل رأی بدم، اینجا مینویسم.
ان شاءاللّه خدا خودش به رأی هامون برکت میده
